مطالعات نشان می‌دهد که تنها نیمی از دوستانتان واقعا شما را دوست دارند. وقتی شخصی را دوست می‌نامید، آن‌ها هم شما را دوست خود می‌پندارند، شما کسی را دوست دارید و آن‌ فرد هم متقابلا شما را دوست خواهد داشت.

اما تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که  این موضوع تنها در ۵۰ درصد مواقع صحیح است، تنها نیمی از کسانی که دوست می‌پنداریم، واقعا دوستِ ما هستند و این یک مشکل است.

یک مطالعه به بررسی روابط دوستی در میان  ۸۴ فرد ۲۳ تا ۳۸ ساله که در یک کلاس مدیریت کسب و کار شرکت می کردند، پرداخت. از شرکت‌کنندگان خواسته شد که به احساس نزدیکی خود با هر یک از افراد موجود در کلاس نمره‌ای از صفر تا پنج بدهند. صفر به معنای این بود که من این شخص را نمی‌شناسم، عدد سه نشان دهنده این بود که آن فرد یکی از دوستان من است و عدد ۵ نشان‌دهنده این بود که آن فرد، یکی از بهترین دوستان من است. در حالی که انتظار می‌رفت ۹۴ درصد از شرکت‌کنندگان یکدیگر را دوست بدانند، نتایج نشان داد که آن‌ها ۵۳ درصد از آن‌ها چنین حسی داشتند.

اگرچه این مطالعه به دلیل جامعه آماری کوچک، محدود بود، ولی کیت مورفی در روزنامه نیویورک تایمز گزارش می‌دهد که این نتایج  با مطالعاتی دیگر با نمونه‌هایی بیش از ۹۲،۰۰۰ که به بررسی روابط دوستی در دهه‌های اخیر پرداخته‌ بود، دارای تشابه بود، این مطالعات هم درصدی از ۳۴ تا ۵۳ را نشان می‌داد.

این اختلاف زیاد در درک روابط دوستی مشکلاتی به همراه دارد. ناتوانی ما برای مشخص کردن روابط دوستی و داشتن ایده‌ای نادرست درمورد کسانی که دوست می‌پنداریم می‌تواند بر روی تصویر شخصی ما از خود تاثیر بگذارد. الکس پنتلند یکی از اعضای تیم تحقیق روابط اجتماعی، نشان می‌دهد که ناتوانی در درک احساس مردم  می‌تواند نشان دهنده این باشد که ما در تلاشیم تا تصویر شخصی خود را مطلوب نگه داریم. یعنی با خود می‌گوییم من آن‌ها را دوست دارم، پس آن‌ها هم باید من را دوست بدارند. تشخیص تصور مردم از روابط دوستی بسیار دشوار است.

تعریف دوستی کاری سخت است. حتی وقتی از محققان روابط اجتماعی بخواهیم که این رابطه را تعریف کنند، با سکوت‌هایی طولانی و جملاتی بریده روبرو می‌شویم.

البته تعریف این رابطه همیشه هم دشوار نیست. مفهوم دوستی برای کودکان بسیار ساده است. اما این رابطه با رشد ما در دوران نوجوانی و بزرگسالی شروع به پیچیده شدن می‌کند. مخصوصا زمانی که رسانه‌های اجتماعی ما را در میان دوستان بسیاری قرار می‌دهد.

در نظر گرفتن دوستان به عنوان یک سرمایه یا کالا، توهینی بزرگ به مفهوم دوستی است. رونالد شارپ، یک استاد زبان انگلیسی در کالج واسر، که ادبیات دوستی را تدریس می‌کند به مورفی می‌گوید که  دوستی در مورد این نیست که فرد مورد نظر چه کاری می‌تواند برای شما انجام دهد. او می‌گوید در بسیاری از دوستی‌های امروزی، به جای این‌که با دوستان خود روابط حقیقی داشته باشیم، در دنیایی مجازی با هم در ارتباط هستیم. همین اتفاقات می‌تواند درک ما از دوستی را دچار مشکل کند.  او می گوید که مردم امروزه در تلاش هستند تا بهره‌وری خود از روابط را به حداکثر برسانند، آن‌ها معنای حقیقی دوست و دوستی را کم‌کم فراموش می‌کنند.

اما انسان‌شناس مشهور بریتانیایی، رابرت دانبار می‌گوید که اگر شما نیمی از دوستان خود را از دست داده یا تنها پنج دوست حقیقی دارید که می‌توانند عشق و دوستی شما را پاسخ دهند،‌باید گفت که در جایی درست قرار گرفته‌اید.

براساس یک مطالعه که اخیرا توسط دانبار انجام شد، حداکثر تعداد روابط اجتماعی برای انسان با هر درجه از صمیمیت به طور متوسط ۵۰ رابطه است ولی ما تنها قادر به حفظ  پنج رابطه دوستیِ نزدیک در یک زمان هستیم.

او می‌گوید ممکن است که بعضی بگویند بیش از پنج رابطه نزدیک دارند ولی باید گفت که آن‌ها روابطی با کیفیت نیستند. بنابراین اگر تعداد دوستان شما در شبکه‌های اجتماعی در مقایسه با دوستانتان بسیار اندک است، نگران نباشید. فرصت دوستی برای انسان‌ها در دنیای واقعی تقریبا برابر است و این موضوع را باور نکنید که فردی که دوستان زیادی در صفحات اجتماعی دارد، از نفوذ بالایی برخوردار است. چرا که نیمی از آن‌ها را حتی نمی‌توان دوست در نظر گرفت.

ما نباید گمان کنیم کسانی که در صفحات اجتماعی بسیار محبوب هستند، انسان‌هایی تاثیر گذارند، در اکثر موارد آن‌ها هیچ برتری نسبت به دیگر افراد ندارند، آن‌ها حتی در نفوذ می‌توانند نسبت به مردم عادی هم ضعیف‌تر باشند.